SCOTT KELBY

Mijn belangstelling werd gewekt toen mijn oudere broer na een reis door Europa terugkwam met een serie grote prenten. Ze waren zo mooi dat ik echt onder de indruk was. Ik kon het amper geloven: “Echt? Heb jij die genomen?” Mijn broer heeft mij dan met een camera leren werken.

Ik hou van de reisfotografie van Elia Locardi, de portretten van Joe McNally en de luchtvaartfotografie van Moose Peterson. Zij beheersen hun kunst tot in de perfectie. Er zijn tegenwoordig zoveel kunstenaars die interessante dingen maken, zoals Trey Ratcliff die het jaarlijkse evenement ‘Burning Man’ op een indrukwekkende manier in beeld brengt. Hij slaagt erin je mee te nemen naar een alternatief universum. Hetzelfde kan gezegd worden van de foto’s die Daniel Choeng maakt in Dubai: de wolkenkrabbers lijken er écht aan de wolken te krabben. Zijn foto’s zijn heel surrealistisch, maar voelen tegelijkertijd reëel aan.

Ik ben altijd fan geweest van theaters. Ik vind ruimtes waar voorstellingen plaatsvinden iets heel bijzonders hebben. Zodra je binnenkomt, ben je omgeven door zoveel schoonheid... Neem bijvoorbeeld de lobby van het Palais Garnier, misschien nóg mooier dan het prachtige theater zelf. De hal naar het balkon met zicht op de straten van Parijs ‒ je waant je in het paleis van Versailles! En ook in de zalen komen zoveel aandacht en vakmanschap samen. Als je in een klassiek theater staat, zoals de Royal Albert Hall in Londen, dan vóel je werkelijk iets in de lucht hangen. Het is een uitzonderlijke locatie, de plek waar de magie plaatsvindt, waar mensen diep ontroerd raken, of zielsgelukkig worden, of dansen en springen. Hoe krijgen deze locaties hun betekenis? - Ze maken het podium klaar ... voor het podium.

Ik hou zowel van moderne als van klassieke architectuur en ik heb het geluk gehad om al overal ter wereld een paar heel bijzondere gebouwen en locaties te kunnen fotograferen. Tegenwoordig verdiep ik mij in de architectuur van moderne musea en bibliotheken. Bovendien hou ik van projecten waarvoor ik moet reizen.

Ik ben vrij recent verliefd geworden op Annie Leibovitz, na een lange periode waarin ik niet echt fan was van haar werk. Haar ‘Princess’-serie voor Disney is gewoon geweldig. Plots begreep ik haar werk. Nu ben ik wég van de groepsportretten die ze gemaakt heeft, vooral voor Vanity Fair. Ik denk niet dat iemand mooiere portretten maakt. Bij YellowKorner zitten heel veel getalenteerde kunstenaars. Ik hou bijvoorbeeld van de manier waarop de Franse fotograaf Serge Ramelli Parijs in beeld brengt. Door zijn kleurgebruik brengt hij deze stad tot leven. Ook het werk van Laurent Dequick, een andere Franse kunstenaar, vind ik heel erg goed. Hij heeft een geweldig gevoel voor beweging en opwinding, waardoor zijn werk eruit springt. De Argentijnse fotografe Romina Ressia heeft dan weer een serie portretten in de stijl van de oude meesters waar ik erg van hou. En alhoewel ik niet wild ben van dierenfotografie, maak ik graag een uitzondering voor Klaus Tiedge. Het is indrukwekkend hoeveel talent deze fotograaf heeft!

Met mijn werk wil ik de kijker het gevoel geven dat hij een rustig moment beleeft op een speciale locatie.

Als redacteur en uitgever van het tijdschrift ‘Photoshop User’ vind ik dat postproductie niet meer weg te denken is uit het proces, zoals bijvoorbeeld het prachtige werk van Ansel Adams aantoont. Voor mijn eigen foto’s werk ik volgens mijn persoonlijke ethische code: ik gebruik Photoshop om zaken te benadrukken die mijn camera heeft vastgelegd, maar verloren zijn gegaan tijdens het opnameproces. Ik voeg geen zaken toe die er niet zijn. Wanneer ik mijn foto’s bewerk, kan ik wel iets verwijderen dat de aandacht zou kunnen afleiden, maar ik voeg niet graag iets toe om het beeld interessanter te maken. Bij postproductie zit ik in mijn less is more-fase. Ik zet mijn versterker dus niet op 11.

Ik hou van Parijs. Parijs is uniek in de wereld. Ik ben er zeker al een dozijn keer geweest, maar het is de enige stad waar ik het gevoel heb dat ik er alleen nog maar aan geproefd heb. Achter elke hoek vind je wel een ander verhaal, een verrukkelijke maaltijd, een nieuw avontuur.

Ik reis vaak naar steden om een gebouw of een kathedraal te fotograferen, maar even zo vaak ga ik op vakantie met mijn prachtige familie, die onvoorwaardelijk achter mijn fotografie staat. En elk jaar organiseer ik de ‘Worldwide Photo Walk’, dit jaar al voor de elfde keer. Aan dit foto-event nemen meer dan 1000 steden over de hele wereld deel (de winst gaat volledig naar het weeshuis ‘Springs of Hope’ in Nakuru, Kenia). Elk jaar moet ik dus een nieuwe locatie zoeken om in beeld te brengen. Dit jaar hoop ik het event te kunnen organiseren in de stad Fez in Marokko. Daarna wil ik naar de blauwe stad Chefchaouen trekken en een paar nachten doorbrengen in de Sahara. Ik heb er helemaal zin in!

“Ik wilde een serie maken die zo tijdloos mogelijk was. Het moment waarop de foto’s genomen werden, moest zo weinig mogelijk tijdsgebonden elementen bevatten: de kleding van mensen, hun kapsels... Ik wilde de locaties dus kunnen fotograferen zonder publiek. Ik had hiervoor speciale toestemming gekregen en ik mocht werken voor of na de spitsuren. Ik ben gelukkig een ochtendmens. Kunnen fotograferen zonder bezoekers of toeristen was een belangrijke factor voor het bereiken van die tijdloze look.”

Ik wil dat de kijker deze iconische locaties ontdekt zoals ze waren toen ze voor het eerst de deuren openden. Maar dan met alle mogelijkheden die de hedendaagse camera's bieden: bijzonder levendige kleuren, een ongezien niveau van details en een groot formaat. Ik wil mijn kijkers meenemen naar een andere tijd, zodat ze de spanning van een openingsavond kunnen beleven, of de waardige stilte van een kloosterbibliotheek, of de drukte van een oud treinstation in zijn hoogdagen. Ik toon hen iets dat ze misschien nog nooit hebben meegemaakt.

Ik ben in het begin van de jaren tachtig begonnen als reis- en portretfotograaf met een eigen studio in Florida. Maar mijn passie voor fotografie werd nieuw leven ingeblazen toen ik in het midden van de jaren negentig overschakelde naar digitale fotografie. Tegenwoordig reis ik de wereld rond om de meest indrukwekkende en exotische locaties te fotograferen en ik werk voor een sportnieuwsfeed waarbij ik de grote sportevenementen in beeld breng. Daarnaast maak ik modefoto’s en autofoto’s.