CLAUDE DEGOUTTE

Ik heb 30 jaar lang institutionele films gemaakt, bewegende beelden dus. Fotografie is voor mij altijd een meer eenvoudige, meer emotionele vorm geweest om verslag uit te brengen van het dagelijkse leven. Het medium is bovendien heel duurzaam: het is fijn om emoties uit het verleden nog intact terug te vinden op filmnegatieven in zwart-wit of op dia's ...

De straat en streetart. Sinds 1977 heb ik altijd een camera in mijn rugzak als ik ga wandelen, er is zoveel te zien!

Ik maak al 10 jaar vierkante foto's. Dat is natuurlijk het ideale formaat voor Instagram, maar ook voor fotomozaïeken rond een specifiek thema, waardoor in één oogopslag een honderdtal beelden samensmelt tot een fascinerend geheel ...

Na mozaïeken over kunst, film, strips, tekenfilms, muziek en literatuur zou ik graag beginnen aan een mozaïek met 100 foto's over de geschiedenis van de wereld en een andere over ... fotografie!

Mijn eerste contactafdrukken in 1977: Andy Warhol die zijn boek, “The Philosophy of Andy Warhol: From A to B and Back Again”, signeert in Parijs en op hetzelfde papier Nico en Philippe Garrel ‒ er bestaan echt geen betere inspiratiebronnen: popart, muziek én film ...

Tijdens mijn wandelingen in Parijs dwaal ik graag doelloos rond. Op de muren ontdek ik dan vaak nieuwe creaties van streetartkunstenaars, die steeds jonger en talrijker worden. Ik probeer dan de voorbijgangers in een 50ste van een seconde vast te leggen, terwijl ze gehaast langs deze efemere werken snellen en er niet eens naar kijken ...

Geen enkele, dat is niet mijn stijl.

Deelnemen aan de tentoonstelling “Gainsbourg et cætera” voor de dertigste verjaardag van zijn dood, met mozaïeken van 36 foto's (galerie One Toutou, Marché Dauphine, op de vlooienmarkt van Saint-Ouen-sur-Seine). In oktober komt er een vierde boek over streetart uit, “Paris (vu par le) Street Art”, dat de geschiedenis van Parijs vertelt aan de hand van “in situ”-werken, die verwijzen naar historische gebeurtenissen, schrijvers, schilders, films ... Een gevulde agenda!

De formule van Victor Hugo: “Dwalen is menselijk, kuieren is Parijs.”

“Noire Et Blanche” van Man Ray uit 1926, of course!