CLAUDE DEGOUTTE
"De muur behoort toe aan de 'achterlijken', 'onbekwamen', 'rebellen', 'onnozelaars', aan allen met een groot hart. Het is het schoolbord van de school van het leven," zegt de Frans-Hongaarse kunstenaar Brassaï in zijn beroemde boek ‘Graffiti’. De reflectie van Brassaï, een ware ode aan de stedelijke kunst, zou het artistieke lot van fotograaf Claude Degoute markeren. Deze laatste verwierf zijn eerste spiegelreflexcamera in 1977 en begon zich te interesseren voor de rijke verscheidenheid van de straatkunst. Vanaf 1985 vereeuwigt hij de eerste gemarkeerde metros en belandt hij op de pagina's van prestigieuze tijdschriften zoals Stratégies, Pilote of Photo Revue. Sinds 2012 legt hij zich toe op Street art fotografie en publiceerde hij drie boeken: ‘Street Dogs’, een poëtische stadswandeling om honden te ontdekken die op straat leven en ‘Paris Street Art’, seizoenen 1 en 2, een poëtische wandeling langs de kunstwerken en muren van de Lichtstad. Elke ochtend vinden we de resultaten van zijn Parijse flânerie op zijn social media pagina’s onder de naam @10000pas.
In 1985 bracht Claude Degoutte de eerste graffiti in metro's in beeld, foto’s waarvoor prestigieuze tijdschriften, zoals Stratégies, Pilote of Photo Revue, graag hun pagina's inruimden. Sinds 2012 legt hij zich toe op het fotograferen van streetart en bracht al 3 boeken uit over dit onderwerp: “Street Dogs”, een poëtisch verslag van zijn stedelijke expedities opzoek naar straathonden en “Paris Street Art” Seizoen 1 en 2, waarin hij de werken en muren toont die hij fotografeert tijdens willekeurige wandelingen door de lichtstad. Elke ochtend kunt u het resultaat van deze tochten door Parijs bekijken op zijn Facebook- en Instagrampagina @10000pas.
...
Lees verder
Less minder
Interview
Waarom fotografie?
Ik heb 30 jaar lang institutionele films gemaakt, bewegende beelden dus. Fotografie is voor mij altijd een
meer eenvoudige, meer emotionele vorm geweest om verslag uit te brengen van het dagelijkse leven.
Het medium is bovendien heel duurzaam: het is fijn om emoties uit het verleden nog intact terug te
vinden op filmnegatieven in zwart-wit of op dia's ...
Uw inspiratie?
De straat en streetart. Sinds 1977 heb ik altijd een camera in mijn rugzak als ik ga wandelen, er is zoveel
te zien!
Wat maakt uw foto's zo uniek?
Ik maak al 10 jaar vierkante foto's. Dat is natuurlijk het ideale formaat voor Instagram, maar ook voor fotomozaïeken rond een specifiek thema, waardoor in één oogopslag een honderdtal beelden samensmelt tot een fascinerend geheel ...
In welke context is deze serie gemaakt?
Na mozaïeken over kunst, film, strips, tekenfilms, muziek en literatuur zou ik graag beginnen aan een mozaïek met 100 foto's over de geschiedenis van de wereld en een andere over ... fotografie!
Hebt u een leuke anekdote voor ons?
Mijn eerste contactafdrukken in 1977: Andy Warhol die zijn boek, “The Philosophy of Andy Warhol: From A to B and Back Again”, signeert in Parijs en op hetzelfde papier Nico en Philippe Garrel ‒ er bestaan echt geen betere inspiratiebronnen: popart, muziek én film ...
Welke foto had u graag genomen?
Tijdens mijn wandelingen in Parijs dwaal ik graag doelloos rond. Op de muren ontdek ik dan vaak nieuwe creaties van streetartkunstenaars, die steeds jonger en talrijker worden. Ik probeer dan de voorbijgangers in een 50ste van een seconde vast te leggen, terwijl ze gehaast langs deze efemere werken snellen en er niet eens naar kijken ...
Uw laatste prijs/succes?
Geen enkele, dat is niet mijn stijl.
Uw volgende projecten?
Deelnemen aan de tentoonstelling “Gainsbourg et cætera” voor de dertigste verjaardag van zijn dood, met mozaïeken van 36 foto's (galerie One Toutou, Marché Dauphine, op de vlooienmarkt van Saint-Ouen-sur-Seine).
In oktober komt er een vierde boek over streetart uit, “Paris (vu par le) Street Art”, dat de geschiedenis van Parijs vertelt aan de hand van “in situ”-werken, die verwijzen naar historische gebeurtenissen, schrijvers, schilders, films ... Een gevulde agenda!
Uw motto?
De formule van Victor Hugo: “Dwalen is menselijk, kuieren is Parijs.”
Uw favoriete foto's bij YK?
“Noire Et Blanche” van Man Ray uit 1926, of course!
...
Lees verder
Less minder
